ე.მ. ფორსტერი კლასიკოსი ბრიტანელი ავტორია, რომელსაც თაყვანისმცემელთა საკმაოდ დიდი არმია ჰყავს და მისი რომანების მიხედვით, არაერთი მხატვრული ფილმიც გადაიღეს. 1908 წელს დაწერილი ოთახი ხედით ბრიტანული კლასიკური ლიტერატურის ნიმუშია და მეოცე საუკუნის დასაწყისის ბრიტანულ საზოგადოებას იუმორით აშარჟებს. ეს წიგნი, მეოცე საუკუნის საუკეთესო რომანებს შორის საპატიო ადგილს ბევრი კრიტიკოსის სიაში იკავებს.

ინგლისში ახალი ცხოვრებისეული ხედვით დაბრუნებული ლიუსი კი „მხოლოდ დიდი სასტუმრო ოთახით“ ვეღარ კმაყოფილდება, ის საყვარელ მამაკაცთან თანასწორობასაც ითხოვს და ხვდება, რომ სოციალური ბარიერები ძნელად დასანგრევია, მაგრამ არც ისე მაღალია, რომ ვერ გდაახტე. იტალიაში ჩასვლისთანავე მის წარმოდგენებში პირველი ბზარი  ჩნდება – გოგონას გულწრფელად უკვირს ფლორენციის პანსიონატში თავმოყრილი ინგლისელები „რამდენიმე დღე რატომ აკვირდებიან ერთმანეთს, სანამ გადაწყვეტენ ღირს თუ არა საუბრის გაბმა,“ ან რატომ ითვლება არაჯენტლმენურ გამოსვლად, როდესაც მამაკაცები ქალის ოთახში ყველა ლარნაკსა და დოქს იებით ავსებენ.

ლიუსისთვის ოთახი ხედით კეთილი მოხუცისგან მიღებული უანგარო საჩუქარია, შარლოტისთვის კი – დიადი აფორიაქების მიზეზი. როდესაც ლიუსი არნოს ნაპირზე მოელვარე შუქით, სან მინიატოს კედლებზე ატუზული კიპაროსებისა და აპენინის დაბლობის ცქერით ტკბება, შარლოტი „სანატრელ“ ხედს მძიმე ფარდებით გადაფარავს და ოთახის სათითაო კუთხე-კუნჭულს გამომძიებელივით სწავლობს.

„ლიუსი მზად იყო თავგადასავლებისთვის და მის ცხოვრებაში ის გათამაშდა კიდეც.“  თუმცა, ვის აირჩევს გოგონა ცხოვრების თანამგზავრად? (ეს რომანის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი კითხვაა!). ადამიანს, რომელიც „ევროპას ათასი წლით უკან ხევს“ და არავითარ შემთხვევეაში არ მისცემს ქალს უფლებას თავად მიიღოს გადაწყვეტილება თუ იმას, ვისაც რიდი, კრძალვა, რინდული კეთილშობილება და დიდსუოვნება არ გამოარჩევს, მაგრამ უაზრო ჭორაობით არავისთვის არაფერი დაუშავებია?!.

ფორსტერი დელიკატურად გვთავაზობს ავყვეთ „კომედიის მუზის ახირებებს“ და ამ თავშესაქცევ თამაშში მხოლოდ ადამიანების გაცნობით არ შემოვიფარგლოთ. ამიტომაც ცდილობს, თვალთახედვის არეალიდან არ გამოგვრჩეს ხორცი, „რომელიც ნამდვილად ნამყოფია უკვე წვნიანში,“ საცოდავი ფორტეპიანო, მრავალჯერ რომ ხურავენ და „იმედს უცრუებენ,“ ამბიციური ტანსაცმლის ფუთები, კითხვისნიშნიანი ფურცლები… ავტორი უმნიშვნელო დეტალებზე დაკვირვებას გვასწავლის და ცდილობს გვაგრძნობინოს „როგორი უმაქნისია ცოდნა და ტექნიკა ადამიანის სიდიადესთან შედარებით.“

იტალიური გაზაფხულის არომატებით შეზავებული ინგლისური რომანი არნოზე ხედით იწყება და მთავრდება. თუმცა, უმთავრესი ის ხედი როდია, რომლის გამოც ქალები მამაკაცებს (თუ პირიქით, მამაკაცები ქალებს) ოთახებს უცვლიან. მნიშვნელოვანი ის რაკურსია, ედვარდ მორგან ფორსტერი რომ სთავაზობს თავის პერსონჟებსა და მკითხველს – ხედი მეოცე საუკუნის სათავეებიდან პროგრესული სამყაროსკენ.